Ook een persoon

Het is een drukke maand geweest met veel stress op het werk en extra huishouden omdat mijn vrouw een botbreuk heeft opgelopen. Gelukkig gaat het verder goed met haar. Een gevolg is dat ik even geen nieuwe artikelen heb geschreven. Niet zo erg, die komen wel weer…

Wat me wel parten heeft gespeeld is mijn eigen gedrag. Door de stress heb ik me naar enkele collega’s toe gedragen op een manier die door hen gerust als ongewenst mag worden beschouwd. Meestal was het een korter lontje of algehele geïrriteerdheid, maar één collega kreeg een e-mail die zo kort door de bocht was dat ik er later in een persoonlijk gesprek mijn excuses voor heb aangeboden. Gelukkig kon hij het wel hebben en accepteerde hij de excuses direct. Desondanks schaam ik me nog voor de uitspatting.

Deze maand herinnerde me eraan dat de (of tenminste deze) vertrouwenspersoon ook gewoon een mens is die zoals iedereen zelf ook in de fout kan gaan. Dit moet echter niet mijn positie in de rol van vertrouwenspersoon aantasten. Op het moment dat mensen me gaan beschouwen als die gestreste en geïrriteerde collega, zullen ze me niet zo snel opzoeken wanneer ze me eigenlijk nodig hebben. Ik zal daar toch op moeten letten en de drukte in mijn dagelijks werk niet teveel laat doorwerken in mijn gedrag (ik doe interne VPO naast mijn ‘gewone’ vak).

Voor mij was dit een ervaring waar ik weer van kan leren.

Ben jij als vertrouwenspersoon wel eens zelf de fout in gegaan? (Hoe) is dat opgelost? Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal. Je kunt het hier anoniem delen, of een mailtje sturen naar bart@vertrouwenskwesties.nl.